Physis Blog
Durf en kan jij dit over jezelf zeggen?
Do it your self Een aantal weken geleden schreef ik dat ik heb deelgenomen aan een herbeslissingsmarathon die geven is door Mil en Sonja Rosseau. Na deze marathon ben ik afgereisd naar het Vlaamse Lochristi om Mil te interviewen voor dit blog. Ik vroeg Mil of hij samen met mij een vijf stappenplan kon uitdenken voor mensen die (nog) niet willen of kunnen deelnemen aan een herbeslissingsmarathon maar wel thuis al aan de slag willen met het maken van herbeslissingen. Stap 1: Maak contact met jezelf Blader door oude foto’s van jezelf en signaleer wat je voelt. Ben je bang, boos, verdrietig of blij? Wat signaleer je in je lichaam? Tintelen je handen? Voel je spanning in je bovenbenen? Krijg je een warm gevoel in je buik? Neem deze gevoelens en signalen waar en doe er verder niets mee. Het doel van deze stap is om contact te maken met jezelf. Stap 2: Wat ga je vandaag veranderen? Richt je op wat je wilt, het doel en niet op dat waar je vanaf wilt. Bijvoorbeeld: ik wil me gelukkig voelen en niet ik wil me minder somber voelen. Of ik wil risico’s nemen in plaats van altijd voor de veilige weg te kiezen. Ali (25 jaar) een jongeman die ik coach vertelt me dat hij van dat zware gevoel af wil. Hij voelt zich altijd verantwoordelijk voor de harmonie. Zowel thuis al op zijn werk. Zodra er spanning ontstaat, maakt hij snel een grapje. Het liefst nog ten koste van zichzelf. Vroeger vond hij het niet zo’n probleem. Zijn ouders en vrienden vonden hem altijd het grappigst. Maar nu merkt hij dat het hem ook wat kost. Hoe voelt zich vaker moe en ook een beetje somber. Ik vraag hem wat hij anders zou willen. Ali zegt dat hij voor zichzelf wil zorgen (en minder voor anderen). Stap 3: In gedachte terug Ga in gedachte terug naar een beeld uit je jeugd, net voordat je het gedrag vertoonden waar je nu een herbeslissing op neemt. Maak dit beeld zo concreet mogelijk. Waar ben je? Met wie ben? Hoe oud was je? Wat was de situatie? Wat gebeurde er toen? Ik vraag Ali om zijn ogen te sluiten en in gedachte terug te gaan naar het eerste moment dat hij zich kan herinneren voordat hij zich verantwoordelijk voelde voor anderen. Ali ziet zich zelf aan de keukentafel. Hij is vijf jaar oud. Hij zit rustig te tekenen. Zijn moeder staat eten te koken. Ze kijkt zenuwachtig naar de klok. Ze zegt tegen Ali dat hij zijn tekenspullen moet opruimen omdat zijn vader zo thuiskomt en de tafel gedekt moet worden. Nog voordat Ali alles heeft opgeruimd, komt zijn vader thuis met een gezicht dat op onweer staat. Ali ziet het bange gezicht van zijn moeder. Op dat moment doet Ali net alsof hij struikelt en maakt een prachtige sliding over de vloer. Het ziet er zo koddig uit dat zijn ouders beiden in de lach schieten. Tijdens het eten blijven ze er maar op terugkomen hoe grappig het was hoe Ali over de vloer gleed. Vanaf dat moment probeert Ali de spanning in huis te verkleinen door grappig te zijn. Hij gaat zich verantwoordelijk voelen voor de harmonie en gezelligheid in huis. Ik vraag aan Ali of hij kan zien wat een geniale oplossing dit toen was? Hij werd een bliksemafleider voor de spanning tussen zijn ouders en blijkbaar werkte dat ook. Ali erkent dat dit een redelijke ingenieuze strategie was voor een vijfjarige. Misschien herken je je in het verhaal van Ali of was jij eerder degene die zich stil hield omdat je ouders het al druk genoeg hadden met je lastige broertje of zusje? Of was één van je ouders ziek en ging daar alle aandacht naartoe en werd jij juist druk om gezien te worden? Misschien werd je zelf ook ziek om thuis aandacht te krijgen? Allemaal ontwikkelen we super slimme strategieën om gezien te worden door onze ouders zodat we liefde en aandacht krijgen. Stap 4: Onderzoek Ga terug naar de vraag wat je nu wilt veranderen. Bedenk wat de reden is dat dit nog niet gelukt is. Wat heeft je tegengehouden? Wanneer was je wel succesvol in het doorvoeren van een verandering? Wat of wie heeft je toen geholpen? Maak een verandercontract met jezelf. Beschrijf hierin welke stappen je moet zetten om te veranderen en wie of wat je hiermee kan helpen. Ali wil zich richten op zijn eigen geluk. Hij laat zich weerhouden doordat hij bedenkt dat mensen hem misschien dan minder aardig vinden. En wat zal zijn vrouw wel niet zeggen als hij ermee stopt om de ruzies tussen haar en hun zoon op te lossen? Ali wordt tegengehouden doordat hij denkt dat anderen zijn nieuwe gedrag nooit zullen accepteren. Ali schrijft in zijn verandercontract dat hij begint met zich niet meer te bemoeien met de de spanning tussen zijn collega’s. Hij kan weglopen als hij de neiging heeft om het op te gaan lossen. Als ze hem bij het conflict willen betrekken kan hij ze een vraag stellen in plaats van de clown uit te gaan hangen. Nu hij er zo over nadenkt heeft de clown uithangen ook helemaal geen zin. Voordat moment is de spanning wel even uit de lucht maar de volgende dag is dezelfde spanning er gewoon weer. Soms is die een halfuurtje later alweer terug. Als het op zijn werk goed gaat maakt Ali een nieuw verandercontract voor thuis. Wat zet jij in jouw verandercontract? Met welke kleine eerste stap kun jij vandaag al beginnen? Stap 5: Gentle reminders Vooral in de eerste periode vraagt nieuw gedrag om bewustzijn. Je moet jezelf er steeds aan helpen herinneren dat je iets was je al jaren op een bepaalde manier doet, anders gaat doen. Maak geheugensteuntjes voor jezelf. Dat kan een mooie foto, een muziekstuk of een hele playlist zijn. Je kunt ook een tekstje op je bureau zetten of een mooie steen in je zak doen. Telkens als je die steen dan voelt word je herinnert aan je herbeslissing. Op zo’n moment evalueer je hoe je dag is gegaan tot nu toe en ben je er weer even bewust van dat je zo door gaat. Ik ben benieuwd hoe deze vijf stappen jou helpen. Wil je deze stappen, net als Ali liever zetten met ondersteuning van een coach, bel me. Dan maken we op korte termijn een afspraak. Seema Ouweneel
Keuzes In de aankomende serie blogs ga ik dieper in op termen die vaak worden gebruikt binnen het coachingsjargon en die makkelijker gezegd dan gedaan zijn. Zinsnedes zoals ‘keuze maken’, ‘overtuigingen loslaten’, ‘patronen herkennen’, passiviteit etc. zal ik in deze serie onder de loep nemen. Aan de hand van een praktijkvoorbeeld diep ik in dit blog het begrip ‘keuze’ uit. Wat is een keuze maken? Het maken van een keuze betekent dat je uit een aantal opties er eentje kiest. Je kunt ook kiezen om niet te kiezen. In mijn coaching praktijk komen vaak mensen die last hebben van dit laatste, het niet kiezen. Ze dromen van een andere baan, of er knaagt iets maar het is te spannend, te onoverzichtelijk om dat verder te onderzoeken, laat staan om daarvoor te kiezen. Als het knagen zeuren wordt, komen ze bij mij. Anja ziet er afgepeigerd uit als ze voor het eerst mijn praktijk binnenloopt. Haar dikke blonde haar valt sluik langs haar gezicht. In ons eerste gesprek vertelt Anja dat ze ruim 10 jaar bij dezelfde werkgever zit. De eerste vijf jaar varieerde haar functies enorm. Ze is doorgegroeid van servicedesk medewerker tot Accountmanager van grote klanten. Maar ze heeft haar plafond bereikt. Vijf jaar geleden eigenlijk al. Ze wil iets anders maar ze heeft ook een jong gezin en de zekerheid die ze hier heeft is ook wel fijn. O’ ja en haar baas wil haar ook echt niet kwijt. Dat geeft haar een lekker gevoel. Ze weet niet zo goed wat ze moet doen. Anja denkt dat ze maar twee keuzes heeft. 40 uur in de week blijven werken bij deze werkgever of overstappen naar een andere, meer uitdagende baan bij een andere organisatie. In deze eerste sessie onderzoek ik samen met Anja welke keuzes ze nog meer heeft. Anja komt met het idee dat ze ook minder uren kan gaan werken en meer tijd in haar hobby, fotografie kan stoppen. Daar heeft ze nog genoeg uitdagingen. Ze bedenkt zelf dat ze ook tijdens werktijd een verdiepende, werk gerelateerde training of cursus zou kunnen doen die haar weer meer mogelijkheden geeft om binnen het bedrijf waar ze nu werkt door te groeien. Aan het eind van ons gesprek bedenkt Anja, dat deze mogelijkheden ook kunnen bij een nieuwe werkgever. Anja is blij met de verschillende opties die we hebben besproken en ze zegt dat ze nu al meer ruimte ervaart. Wat maakt het maken van een keuze zo lastig? Het maken van een keuze voor iets nieuws, onbekends is vaak lastig. We weten wat we hebben en we weten niet wat de precieze impact is van de verandering die we in gang zetten. Geen keuze maken levert ons ook iets op namelijk het gevoel van veiligheid, controle en vaak ook bevestiging. Iets wat we al jaren doen, kunnen we vaak ook goed. In de derde sessie dat ik Anja spreek vertelt ze over het gezin waar ze uitkomt. Het is een gezellig warm gezin. Anja heeft twee oudere broers en haar ouders werkten allebei. Ze vonden het belangrijk dat Anja, als vrouw ook haar eigen geld verdiende zodat ze altijd voor zichzelf kon zorgen. Haar ouders zijn dan ook berentrots op wat Anja heeft bereikt. Anja heeft in het verleden wel eens haar twijfels over het werk besproken met haar ouders maar die begrepen niet waar ze het over had. Ze heeft toch een goeie, verantwoordelijke baan? Waarom zou ze dat opgeven? Anja realiseert zich dat ze blij is met de les die ze van haar ouders heeft meegekregen. Ze vind het ook fijn om zelfstandig en financieel onafhankelijk te zijn. Maar nu lijkt het alsof deze les haar tegen gaat werken. Ze is bang voor de reactie van haar ouders als ze vertelt dat ze voor onzekerheid kiest. Dit is een ander aspect van wat keuzes maken zo lastig maakt. We volgen vaak het patroon dat onze ouders en onze omgeving ons heeft voorgeleefd. Daar hebben waardering voor gekregen. Afwijken roept vaak spanning op. We hebben onze eigen onzekerheid over of we de goeie beslissing maken en tegelijkertijd kan ook onze omgeving met argusogen kijken als we anderen dingen gaat doen. Waarom is het toch zo belangrijk om jouw eigen keuzes te maken? Het maken van keuzes zorgt ervoor dat jij zelf je eigen levenspad loopt. Als je keuzes maakt voel je je automatisch meer verantwoordelijk voor je eigen leven. Je voelt je beter, gezonder en je hebt een grotere kans om je ambities waar te maken. De volgende keer dat ik Anja spreek komt ze energiek mijn praktijk binnengelopen. Ze heeft met haar man besproken dat ze gaat solliciteren bij een baan waar ze minder verdient maar waar ze wel veel meer uitdagingen ziet. Haar man steunt haar volledig. Ze heeft het ook al aan haar ouders vertelt. Die moesten eerst even slikken maar ze zeiden ook dat ze vooral willen dat Anja gelukkig is. Het maken van keuzes leidt tot groei en ontwikkeling. Het houdt ons flexibel en geeft uiteindelijk energie. Het maken van een keuze zorgt ervoor dat we in beweging komen. Onze mental muscles blijven soepel en worden sterker. Hoe kun je het makkelijker voor jezelf maken? Anja heeft het geluk dat ze een omgeving heeft die haar steunt. Dat is niet altijd zo. Dan is het belangrijk om het maken van een keuze makkelijker voor jezelf te maken. Visualiseer de uitkomst van de keuze. Vertaal de keuze die je wilt maken in een concreet doel. Schrijf op wat je met dit doel wilt bereiken. Hak het doel vervolgens op in kleine behapbare stukken. Realiseer je, dat uit je comfortzone stappen spanning oplevert. Dat is heel normaal. Focus op de kleine successen die je behaalt en zoek mensen die je stimuleren of ondersteunen met het maken van een keuzen en met het bereiken van je doel. Wil je ook, net als Anja zelf je eigen keuzes maken? Ik begeleid je graag. Heb jij ook een woord dat je veel hoort in coaching maar niet precies weet hoe het zit? Stuur me een bericht en ik neem het mee in deze serie. Seema Ouweneel
Drie weken na de tweedaagse herbeslissingsmarathon op de TA academie, resoneert deze vraag nog steeds. Het waren inspirerende dagen, die mij als coach nieuwe tools hebben geven. Van te voren vertelde oud deelnemers dat het magisch was. Eén van de deelnemers die nu ook mee deed kende ik al. Na de eerste dag kwamen we samen tot de conclusie dat er geen magie plaatsvond. Misschien hadden we er toch te veel van verwacht. De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Tijdens het opstaan sloeg de magie, in de vorm van een inzicht in, als een bliksem. Verschillende dingen die de dag daarvoor werden gezegd vielen op zijn plek. A ls ik aan iets nieuws begin, kan ik soms overvallen worden door een verlammende angst. Ik realiseerde me dat dit niet iets is waar ik tegen moet vechten maar dat ik die angst met zachtheid in de ogen moet kijken. En dan toch de sprong moet wagen. Voel de angst en kom in beweging! Maar even terug naar het begin. De herbeslissingsmarathon werd gegeven door Sonja en Mil Rosseau . Dit energieke Vlaamse echtpaar van over de 70 geeft deze marathons al meer dan 40 jaar. Het werkt als volgt. Één voor één krijgen de deelnemers een sessie van 20 minuten waarin ze een herbeslissing nemen. De eerste vraag van Mil is altijd ‘what do you want to change today?’ Het formuleren van een vraag is een hele kunst. Sonja wijst de deelnemers constant op hun passieve taalgebruik. Om een herbeslissing te kunnen nemen is het belangrijk om allereerst een autonome krachtige vraag te verwoorden. Woorden zoals ‘proberen’, ‘hopelijk’ etc. ondermijnen de kracht van het besluit. Na de formulering van de vraag bijvoorbeeld: ‘ik wil flexibeler zijn’ stellen Mil en Sonja vragen die ervoor zorgen dat je teruggaat naar het moment dat je hebt besloten om inflexibel te zijn. Ik was onder de indruk van het feit dat iedereen vrij snel kon pinpointen wanneer zo’n besluit was genomen. Kijkend naar de momenten die deelnemers beschrijven waren het op dat moment hele logische en goeie besluiten. Bijvoorbeeld de keuze voor inflexibiliteit voor een kind, dat opgroeide in een gezin zonder structuur en houvast, zorgde toen voor structuur en veiligheid. In het dagelijks leven van nu kan deze inflexibiliteit in de weg staan. In haar werk ervaart ze bijvoorbeeld weerstand omdat ze zwart/wit denkt. Grijs kent ze niet en ook onderhandelen is haar vreemd. Ik dacht, zoals ik in mijn vorige blog schreef, dat deze obstakels moeten worden opgeruimd. Maar dat is niet zo. Door te zien wat ze je ooit hebben gebracht kun je ze waarderen en een plek geven in je leven. Als een deelnemer deze stap heeft gezet, zie ik de ruimte ontstaan voor een nieuwe beslissing. Vanuit autonomie kon iemand nu bijvoorbeeld de beslissing nemen om flexibeler te zijn. En niet als tegengif tegen de inflexibiliteit. Dat maakt het zo krachtig. Doordat herbeslissingswerk zo down to earth is, lijkt het simpel. Daar schuilt de magie en de kracht in. Een goed herbesluit kan leven veranderd zijn. Wil jij ook in beweging komen en achterhalen waarmee jij jouw groei tegenhoudt? Neem contact met mij op en schrijf je in voor het gratis coaching spreekuur. Seema
Herbeslissen In de loop van ons leven ontwikkelen we allemaal kleinere en grotere overtuigingen. Over onszelf, de ander en de wereld om ons heen. Deze overtuigingen kunnen onze ouders op ons overbrengen. Maar ook onze eigen ervaringen leiden tot nieuwe overtuigingen. Denk bijvoorbeeld aan: • een jongen die gepest wordt. Hij beslist misschien, zonder zich dat te beseffen, dat niemand hem ooit meer zo zal raken. • een meisje met overbezorgde ouders dat er onbewust van overtuigd raakt, dat als ze buiten de gebaande paden treedt, er erge dingen gebeuren. • die klasgenoot die voor zichzelf opkomt en ´haantje de voorste´ wordt genoemd. Waardoor jij de conclusie trekt dat voor jezelf opkomen `fout` is. Het liefst fixeren we onze overtuigingen en zetten er een bordje ‘verboden toegang’ bij. We leven om deze fixaties heen en zorgen ervoor dat ze in stand blijven. Want in het landschap van ons bestaan zijn we gehecht aan ze geraakt en voelen we er ons er veilig bij. Tijdens mijn zoektocht naar het ontwikkelen van mijn mentale spieren, kwam ik erachter dat het belangrijk is om mijn eigen verbodsborden op te sporen. Verbodsborden of fixaties zorgen ervoor dat ik in bepaalde situaties niet kijk naar welke mogelijkheden er zijn, maar automatisch verval in gedrag dat mij zo snel mogelijk voorbij een verbodsbord laat komen. Ik sta steeds vaker stil bij de vraag `klopt de conclusie/ overtuiging die ik verbonden heb aan deze gebeurtenis of situatie nog wel in mijn huidige leven?´. Veel van mijn overtuigingen kan ik zelf vinden, maar er zijn er ook waarvan ik blokkeer. Dan denk ik ‘dat vind ik gewoon’ of ‘ dat hoort nu eenmaal bij mij, zo ben ik’. Terwijl als ik deep down voel, ik merk dat daar oude pijn zit van bijvoorbeeld afgewezen worden door een vriendinnetje op de lagere school of heftig schrikken van een driftige reactie van mijn vader. Morgen neem ik deel aan een herbeslissingsmarathon. Sonja en Mil Rosseau begeleiden de groep deelnemers in het vinden van vroege beslissingen die hen nu belemmeren in hun doen en laten. Door deze oude besluiten te herzien en nieuwe besluiten daarvoor in de plaats te zetten ruimen we de goed gecamoufleerde verbodsborden op en kunnen we weer vrijer bewegen door ons eigen bestaan naar de doelen die wij willen bereiken. Ik ben heel benieuwd wat het me gaat brengen. In een volgende blog vertel ik er graag meer over.
Herken je dat, dat je een emotie voelt en dat je er in je hoofd een heel verhaal van maakt? De aankomende tijd ga ik oefenen met het loslaten van die verhalen en ga ik reageren in het hier en nu. Doe je mee? Wat ik precies bedoel met verhalen in je hoofd licht ik hieronder toe, aan de hand van een voorbeeld uit mijn praktijk. Mijn cliënt, die ik hier Mohammed noem, is boos als hij voor onze afspraak verschijnt. Hij vertelt dat hij eerder deze week samen met een collega de laatste werkzaamheden voor de jaarrekening heeft verdeeld. En nu een paar dagen later, stuurt die collega een e-mail naar Mohammed waarin staat wat hij heeft afgerond, maar ook wat hij niet meer heeft afgekregen voor zijn vakantie. En dat hij het fijn vindt als Mohammed die laatste dingen nog wil oppakken. Mohammed is hier boos over: ‘grrr….dit hebben we niet afgesproken’. Mohammed vindt dat boos zijn geen zin heeft. Het werk moet af en hij maak het alleen maar zwaarder voor zichzelf als hij boos wordt. Mohammed vertelt dat de boosheid iets afzwakte toen hij zich dit bedacht. Vervolgens vertelt hij zichzelf dat hij het ook als een compliment kan zien. “Mijn collega vertrouwt erop dat ik het werk tot een goed einde breng. En eigenlijk past de puntjes op de i zetten ook wel meer bij mij dan bij hem”. Mohammed denkt dat de situatie van de positieve kant bekijken hem helpt. Maar wat hij daadwerkelijk doet, is zijn gevoel van boosheid wegduwen en het probleem onopgelost laten. Tijdens ons gesprek komt Mohammed erachter dat hij allerlei verhalen in zijn hoofd heeft over boos zijn. ‘Het is lastig voor de ander als ik boos word’. Mijn collega gaat bijna op vakantie, dan ga ik niet op het laatste moment in discussie. En ook ‘boos worden is moeilijk doen’. Niet lullen maar poetsen zeggen we in Rotterdam. Mohammed realiseert zich, dat hij de verhalen in zijn hoofd over boosheid ziet als feiten. Boos zijn is zwaar. Boos zijn is lastig voor de ander. Boos zijn is moeilijk doen. Grote kans dat hij de reactie van iemand op zijn boosheid ooit heeft geïnterpreteerd als ‘die vindt mij lastig of moeilijk’. Maar hij ziet over het hoofd dat dat een ander persoon was, in een andere situatie, op een ander moment. Ik vertel hem dat emoties zoals boos, bang, blij en bedroefd een signaalfunctie hebben. Boosheid is een signaal dat iets of iemand over je grenzen gaat in het hier en nu. Verdriet vertelt over iets dat je bent verloren. En angst geeft je inzicht in wat je bang bent te verliezen in de toekomst. Mohammed komt tot de conclusie dat zijn boosheid in deze omstandigheden terecht is. En dat er niets mis mee is om dit met zijn collega te bespreken. Terugdenkend aan dit gesprek zie ik een valkuil die op de loer ligt als je met positiviteit bezig bent. Het bouwen van positieve mentale spieren vraagt niet van ons dat we overal een positieve draai aan geven, alles van de positieve kant bekijken. Wat het vraagt is dat we ons bewust zijn van en reflecteren op de emoties die we ervaren in het hier en nu. Dat we onze interpretaties en verhalen loslaten. En reageren op wat er in het hier en nu plaatsvindt. Ik ga dit oefenen. Doe je mee? Seema
In haar boek ‘De keuze’ laat Edith Eva Egers op een prachtige en doordringende manier zien dat we te allen tijde de keuze hebben hoe we reageren op situaties. In ons leven zullen we allemaal tegenslagen, pijn en verdriet tegen komen. De invloed die deze gebeurtenissen op je leven hebben, is een keuze. Blijf je deze gebeurtenissen dagelijks als irriterende splinters ervaren, of kies je voor een leven in vrijheid? Wat betekent dat je denkt, doet en handelt in het hier en nu. ‘De keuze’ leerde mij deze drie belangrijke lessen over leven in vrijheid; 1) Regie Ik ben geadopteerd en heb me lange tijd slachtoffer gevoeld van deze situatie. Ik denk dat kinderen het beste af zijn bij hun biologische familie. Aan dit denken hing ik onbewust allerlei overtuigingen. Bijvoorbeeld; ’Laat anderen maar voor mij beslissen, ik word toch niet gehoord’. Terugkijkend zie ik, dat ik lang vast bleef zitten in boosheid, omdat ik geen invloed heb kunnen uitoefenen op mijn adoptie. Ik heb tijdens een sessie bij Linda Hoeben afscheid genomen van mijn passiviteit en boosheid. Aan dit afscheid heb ik een ritueel verbonden. Toen ik in India was, heb ik een brief aan mijn biologische moeder geschreven. Ik schreef haar dat ik afscheid nam van de passiviteit en dat ik dankbaar was voor het leven dat ze me geschonken heeft. De brief heb ik in een kokosnoot gestopt. De kokosnoot gaf ik mee aan de rivier. Door dit afscheid heb ik een stuk regie over mijn leven teruggepakt. 2) Dankbaarheid Een aantal jaren geleden is mijn beste vriend overleden. Anderhalf jaar heeft mijn rouw geduurd. Na die diepe pijn heb ik dit verlies een plek geven. Ik stond voor de keuze om te leven met de leegte die hij in mijn bestaan had achtergelaten of om me dankbaar te voelen over hetgeen we voor elkaar hebben betekend. Als ik zou kiezen voor de eerste optie, zou ik me gemankeerd voelen door dit verlies. Door te kiezen voor dankbaarheid ervaar ik rust, lucht en ruimte.
Laat ik starten met het beantwoorden van de vraag wat mental muscles/mentale spieren zijn. Wanneer ik het heb over het opbouwen van positieve mentale spieren dan bedoel ik dat ons brein trainbaar is, net als spieren. Delen van de hersenen waar je meer aandacht aan besteedt worden versterkt en meer ontwikkelt. Als je meer aandacht besteedt aan negatieve gedachtes dan neemt jouw negativiteit toe en nemen je positieve gedachtes af. Ons brein is zo geprogrammeerd dat we allemaal meer aandacht besteden aan negatieve gedachtes, gevoelens en gedrag. Wetenschappers denken dat de oorzaak terug is te vinden in de evolutie. Om te kunnen overleven, was het voor onze voorouders belangrijk om meer aandacht aan gevaar te besteden, dan aan zaken die geen bedreiging vormden. Tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds zo afgesteld. In deze serie van blogs ga ik op ontdekkingstocht hoe je jouw brein kunnen (her) programmeren zodat je positieve mentale spieren sterker worden. Een positieve kijk op onszelf, het leven, onze omgeving en anderen helpt je, om jouw dromen en doelen te bereiken. Een positief venster zorgt ervoor dat je meer geluk en gezondheid ervaart. Je kunt problemen, tegenslagen en andere uitdagingen, die bij het leven horen, beter aan. Seema
Ik houd van deze beeldspraak, dat je mentale weerbaarheid, net als spieren kunt opbouwen. De aankomende tijd wil ik je graag meenemen in hoe ik dit doe en wat het voor jou kan betekenen. Hoe het begon In 2019 was ik er klaar mee om gemiddeld te zijn. Mijn hele leven heeft zich gekenmerkt door gemiddeldheid. De HAVO heb ik doorlopen met een cijferlijst met alleen maar zevens. Mijn HBO heb ik afgerond met een zeven en de post-HBO bedrijfskunde ook. Tijdens mijn opleiding Transactionele Analyse (TA) leerde ik over gedragspatronen. Vanaf jongs af aan leren we onszelf gedrag aan om te overleven. Later ontwikkelen we gedrag, waarvan we denken dat onze ouders dat graag zien. Dit resulteert onbewust in ons levensscript. In de TA worden scripts onderverdeeld in drie categorieën: • Winnaarsscripts; • Verliezersscripts; • Niet-winnaarsscripts. Ik herkende mezelf in het niet-winnaarsscript. In het derde en laatste jaar van mijn opleiding was ik het spuugzat. Ik maakte bewust de keuze om van mijn niet-winnaarsscript afscheid te nemen en vanaf toen een winnaarsscript na te leven. Deze keuze wilde ik bevestigen door de marathon van Rotterdam te gaan lopen. Vanwege de pandemie is de marathon twee keer uitgesteld en hoop ik komende oktober hem eindelijk te gaan lopen. In mijn training voor de marathon heb ik getraind tot 30 KM. Deze trainingen hebben me een aantal dingen geleerd die me nu helpen bij de training van mijn mentale spieren. 1) Stel een concreet doel Doelen geven focus. Helemaal als je dit koppelt aan een groter doel. De marathon uitlopen is voor mij de ultieme bevestiging van mijn bewust gekozen ‘winnaarsscript’. Dit geeft mij een grotere drive dan alleen de prestatie om de marathon te lopen. 2) Ontwikkel routine Al jaren ben ik een hardloper. Althans als het lekker weer is. En ohja, als ik niets anders te doen heb. Als ik eerlijk ben waren er vaak meer excuses om niet te rennen dan wel. Tot het moment waarop ik het innerlijke besluit nam om voor dit doel te trainen. De waarde die ik koppel aan het uitlopen van de marathon zorgt voor een nieuw perspectief. De interne dialoog die normaal vooraf ging aan het hardlopen is verdwenen. Trainen is een vast onderdeel van mijn dagelijkse routine geworden, om mijn grotere doel te bereiken. 3) Bouw je sociale netwerk uit Uiteraard ben ik vol van mijn besluit om de marathon te gaan lopen. Doordat ik er met veel mensen over spreek kom ik gelijkgezinden tegen, die me goeie tips geven zodat ik mijn trainingen kan verbeteren. Mijn broer heeft zelfs besloten om samen met mij de marathon te gaan lopen. Nu heb ik een maatje om mee te gaan trainen. Als één van ons nu toch een keer minder zin heeft om te gaan rennen, hebben we iemand om ons aan op te trekken. Spuugzat Herken jij dat je gedrag blijft vertonen, dat je eigenlijk spuugzat bent? Vind je het lastig om de stap te zetten om er mee af te rekenen en dichter bij je authentieke zelf te komen? Dan nodig ik je van harte uit voor een gratis kennismakingsgesprek. Met Physis Coaching ondersteun ik je om je dromen te verwezenlijken, door in beweging te komen. Wil je er liever eerst nog wat meer over lezen? Abonneer je dan op mijn nieuwsbrief. In de nieuwsbrieven ga ik dieper in op de patronen die ten grondslag liggen aan ons gedrag, dat soms lastig te veranderen is. Klik hier om de cheatsheet die bij dit blog hoort te downloaden. Seema