Herken je dat, dat je een emotie voelt en dat je er in je hoofd een heel verhaal van maakt? De aankomende tijd ga ik oefenen met het loslaten van die verhalen en ga ik reageren in het hier en nu. Doe je mee?
Wat ik precies bedoel met verhalen in je hoofd licht ik hieronder toe, aan de hand van een voorbeeld uit mijn praktijk.
Mijn cliënt, die ik hier Mohammed noem, is boos als hij voor onze afspraak verschijnt. Hij vertelt dat hij eerder deze week samen met een collega de laatste werkzaamheden voor de jaarrekening heeft verdeeld. En nu een paar dagen later, stuurt die collega een e-mail naar Mohammed waarin staat wat hij heeft afgerond, maar ook wat hij niet meer heeft afgekregen voor zijn vakantie. En dat hij het fijn vindt als Mohammed die laatste dingen nog wil oppakken. Mohammed is hier boos over: ‘grrr….dit hebben we niet afgesproken’.
Mohammed vindt dat boos zijn geen zin heeft. Het werk moet af en hij maak het alleen maar zwaarder voor zichzelf als hij boos wordt. Mohammed vertelt dat de boosheid iets afzwakte toen hij zich dit bedacht. Vervolgens vertelt hij zichzelf dat hij het ook als een compliment kan zien. “Mijn collega vertrouwt erop dat ik het werk tot een goed einde breng. En eigenlijk past de puntjes op de i zetten ook wel meer bij mij dan bij hem”.
Mohammed denkt dat de situatie van de positieve kant bekijken hem helpt. Maar wat hij daadwerkelijk doet, is zijn gevoel van boosheid wegduwen en het probleem onopgelost laten.
Tijdens ons gesprek komt Mohammed erachter dat hij allerlei verhalen in zijn hoofd heeft over boos zijn. ‘Het is lastig voor de ander als ik boos word’. Mijn collega gaat bijna op vakantie, dan ga ik niet op het laatste moment in discussie. En ook ‘boos worden is moeilijk doen’. Niet lullen maar poetsen zeggen we in Rotterdam.
Mohammed realiseert zich, dat hij de verhalen in zijn hoofd over boosheid ziet als feiten. Boos zijn is
zwaar. Boos zijn is
lastig voor de ander. Boos zijn is
moeilijk doen. Grote kans dat hij de reactie van iemand op zijn boosheid ooit heeft geïnterpreteerd als ‘die vindt mij lastig of moeilijk’. Maar hij ziet over het hoofd dat dat een ander persoon was, in een andere situatie, op een ander moment.
Ik vertel hem dat emoties zoals boos, bang, blij en bedroefd een signaalfunctie hebben. Boosheid is een signaal dat iets of iemand over je grenzen gaat in het hier en nu. Verdriet vertelt over iets dat je bent verloren. En angst geeft je inzicht in wat je bang bent te verliezen in de toekomst.
Mohammed komt tot de conclusie dat zijn boosheid in deze omstandigheden terecht is.
En dat er niets mis mee is om dit met zijn collega te bespreken.
Terugdenkend aan dit gesprek zie ik een valkuil die op de loer ligt als je met positiviteit bezig bent.
Het bouwen van positieve mentale spieren vraagt niet van ons dat we overal een positieve draai aan geven, alles van de positieve kant bekijken. Wat het vraagt is dat we ons bewust zijn van en reflecteren op de emoties die we ervaren in het hier en nu. Dat we onze interpretaties en verhalen loslaten. En reageren op wat er in het hier en nu plaatsvindt.
Ik ga dit oefenen. Doe je mee?
Seema